Onverhoorde voorbede

Bidden is een ding wat de meeste christenen wel eens bezig houdt. Iedereen ziet graag dat waar hij of zij voor bidt veranderen. Veel mensen hebben wel een 'lijstje' met onderwerpen voor voorbede, ook zeggen we erg makkelijk, 'ik zal voor je bidden' als we iemand tegen komen die door een moeilijke tijd heen gaat. Vaak is dit voor ons een fijne manier om betrokken te kunnen zijn bij iemands leven, als je voor iets bidt dan draag je toch immers bij aan de oplossing voor de ellende waar je voor bidt? Wij bidden, en dan moet God in beweging komen.

'Vader, geef die arme zwerver alstublieft eten', 'Vader, die jongen ziet er zo eenzaam uit, wilt u hem vrienden geven, wilt Uzelf zijn vriend zijn', 'Vader, die mensen hebben het zo moeilijk sinds het overlijden van hun zoon, wilt u ze troosten'.

Maar hoe vaak hebben wij niet meer te geven dan onze gebeden? Hoe vaak hebben we niet al gezegd dat we onszelf helemaal aan God geven? Als we onszelf helemaal aan God geven zijn wij dan ook bereid om zelf de verhoring te zijn voor onze gebeden? Onze dagen zijn meestal compleet gevuld, onze agenda's beschreven tot drie maanden vooruit. Wat heeft meer prioriteit, onze sportavond, onze studentenvereniging, onze spelcomputer, of de mensen die het moeilijk hebben en eenzaam zijn? Dezelfde vraag moeten we stellen over ons geld, wat heeft meer prioriteit, de vakantie, de auto, biertjes in de kroeg, of die zwerver waar we voor bidden?

Toen de discipelen de arme weduwe zagen die twee koperen munten gaf voor het offer verachtte ze haar om haar kleine offer, terwijl Jezus ze duidelijk maakte dat zij het grootste offer had gegeven omdat ze gaf vanuit tekort. Ik denk dat we onze gebeden kunnen vergelijken met de koperen munten van de weduwe, ze kunnen een heel groot offer zijn, als wij verder niks te geven hebben. Maar hebben wij verder niks te geven? Ik denk dat het antwoord voor iedereen is dat we wel wat te geven hebben. Als de arme weduwe kon geven dan kunnen wij het ook allemaal.

Als wij kunnen geven kunnen we stoppen met bidden, we verhoren namelijk zelf het gebed dat we bidden. Onze daden en gebeden vormen een krachtig geheel, de koperen gebedsmuntjes veranderen van waardeloos koper in toegangsbewijzen naar Gods oneindige rijkdom. Als wij geven, geeft God ons nog meer, wat we vervolgens weer weg kunnen geven! Dit vereist het hebben van geloof en het activeren van jezelf. Jezus leefde een leven compleet voor de ander, dit vraagt God ook van ons. Als wij dit leven leiden zijn wij een met God en zal hij onze gebeden verhoren. Onze gebeden zijn namelijk verandert van dingen die je wilt zien veranderen, naar situaties die je door te bidden, te geven en te doen samen met God gaat veranderen.